Transmisja online

Msze Święte

niedziela i święto  
19.00-soboba; 6.30, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 19.00
dni zwykłe
7.00, 8.00, 18.00

Nabożeństwa

nowenna do MB Nieustającej Pomocy
każda środa po Mszy o godz. 7.00 oraz o godz. 18.30

koronka do Bożego miłosierdzia
prywatnie: każdego dnia po Mszy św. o godz. 8.00 oraz o godz. 15.00
nabożeństwo: we wtorek po Mszy o godz. 18.00

Poradnictwo rodzinne

Katolickie Poradnictwo Rodzinne

czwartki

od godz. 18.00 do 19.00

Katecheza przed chrztem

piątek - przed pierwszą i trzecią niedzielą miesiąca - godz. 19.00

Anonimowi Alkoholicy

Cmentarz parafialny

Parafia jest zarządcą cmentarza 
przy ul. Kossaka 78.

Login Form

Sakrament Chrztu św.

zgłoszenie: zgłoszenia dokonuje jedno z rodziców dziecka w biurze parafialnym w godzinach urzędowania, najpóźniej ok. 2 tygodni przed planowaną datą chrztu  

dokumenty:
- akt urodzenia dziecka z USC
- świadectwo zawarcia Sakramentu Małżeństwa przez rodziców dziecka
- dane rodziców chrzestnych (imię i nazwisko, wiek, adres zamieszkania), chrzestni mieszkający poza naszą Parafią przedstawiają od swego Ks. Proboszcza 
- świadectwo umożliwiające podjęcie przez nich tej godności

terminy:
 
sakrament chrztu św. udzielany jest w każdą pierwszą i trzecią niedzielę miesiąca podczas Mszy św. o godz. 1300;
w pozostałe niedziele po Mszy św.. o godz. 13.00.. 

 
----------------------------------------------------------------------------------------

 

Prawo kanoniczne - 2014-01-02
Do kogo należy się udać po zaświadczenie w sprawie chrztu?

 

Temat dzisiejszego artykułu celowo został sformułowany w formie pytania, celowo też zawiera pewną nieścisłość. Otóż jakiego zaświadczenia potrzebujemy i od kogo? Mogą go potrzebować zarówno rodzice naturalni dziecka, jak i jego rodzice chrzestni. W każdym przypadku należy udać się do „własnego” proboszcza. Wyjaśnijmy zatem sytuacje jakie mogą zaistnieć.
Najpierw należy ustalić kto jest moim proboszczem, czyli kim jest tzw. „własny proboszcz”. Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku omawiając kategorię osób fizycznych w Kościele, dzieli je ze względu na pokrewieństwo, wiek i miejsce zamieszkania. Ze względu na miejsce zamieszkania osoby fizyczne dzielą się na mieszkańców, przybyszów, podróżnych i tułaczy. Mieszkańcem jest ten, kto na danym terytorium posiada „domicilium”, czyli stałe miejsce zamieszkania (nie chodzi o zameldowanie w USC, lecz o faktyczne zamieszkiwanie w danym miejscu); przybyszem jest ten, kto posiada „quasi domicilium”, czyli czasowe miejsce zamieszkania; podróżnym jest ten, kto aktualnie przebywa poza stałym i czasowym miejscem zamieszkania; natomiast tułaczem jest osoba nie posiadająca w ogóle ani stałego, ani czasowego miejsca zamieszkania. Każdy ochrzczony nabywa własnego proboszcza i własną parafię, czyli staje się parafianinem w danej parafii, przez stałe lub czasowe miejsca zamieszkania. Kiedy w takim razie i gdzie posiadamy stałe, a kiedy i gdzie czasowe miejsce zamieszkania?
Jest to bardzo ważne, zwłaszcza dla naszych rodaków pracujących i mieszkających poza granicami kraju, kiedy rodzą się im dzieci i należy dokonać wyboru miejsca chrztu. Otóż stałe kościelne miejsce zamieszkania nabywamy od razu, jeśli w danym miejscu mieszkamy z zamiarem mieszkania na stałe lub faktycznie mieszkamy w danym miejscu przez okres 5 lat (kan. 102, par. 2). Praktycznie jest to wtedy, gdy kupujemy mieszkanie czy dom w danej parafii z zamiarem, by tam zamieszkać na stałe albo wynajmujemy mieszkanie bez zamiaru zamieszkania na stałe, ale faktycznie upłynęło 5 lat naszego pobytu w danym miejscu. W obydwu przypadkach uzyskujemy stałe miejsce zamieszkania w Kościele albo od razu, albo po 5 latach. Natomiast czasowe miejsce zamieszkania nabywamy wtedy, gdy zamieszkujemy w danej parafii bez zamiaru mieszkania na stałe, lecz z zamiarem mieszkania w sposób przejściowy przez okres około 3 miesięcy lub faktycznie upłynęły 3 miesiące zamieszkania. Zatem można samemu ocenić czy w danej parafii mamy stałe czy czasowe miejsce zamieszkania. Jeśli nie mamy pewności, należy porozmawiać z duszpasterzem parafii, gdzie uczestniczymy zazwyczaj w liturgii.
W przypadku gdy urodzi się dziecko, jego rodzice winni udać się do proboszcza parafii, gdzie mieszkają na stałe lub czasowo, czyli nawet w pierwszym dniu po przeprowadzce, jeśli mają zamiar zamieszkania tam na stałe lub przynajmniej przez 3 miesiące. Jeżeli natomiast nie mieli takiego zamiaru, a i tak upłynęły faktycznie 3 miesiące, to też nabyli czasowe miejsce zamieszkania. W konsekwencji wiadomo kto jest ich proboszczem i gdzie znajduje się własna parafia, w konsekwencji gdzie należy zgłosić i poprosić o chrzest dziecka.
Zatem jeśli ktoś mieszka minimum 3 miesiące poza krajem, nabywa czasowe miejsce zamieszkania w innym miejscu i tam jest jego proboszcz, ewentualnie rektor Polskiej Misji Katolickiej. Wtedy oni są kompetentni (proboszcz katolicki lub rektor), ażeby wydać zaświadczenie dla rodziców chrzestnych (a nie proboszcz parafii poprzedniego zamieszkania w Polsce) oraz oni wydają zgodę na ewentualny chrzest dziecka w Polsce, nawet w parafii urodzenia i wychowania rodziców dziecka. Albowiem po 3 miesiącach faktycznego zamieszkania poza nią „tracimy” poprzedniego proboszcza, a „nabywamy” nowego. Podobnie się mają sprawy dotyczące zawierania małżeństw.

 

ks. Zbigniew Cieślak

 

Chrzestny
Kan. 872 - Przyjmujący chrzest powinien mieć, jeśli to możliwe, chrzestnego. Ma on dorosłemu towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu, a dziecko wraz z rodzicami przedstawiać do chrztu oraz pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki.
Kan. 873 - Należy wybrać jednego tylko chrzestnego lub chrzestną, albo dwoje chrzestnych.
Kan. 874 -
§ 1. Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
1° jest wyznaczony przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, a
gdy tych nie ma, przez proboszcza lub szafarza chrztu, i posiada wymagane do tego kwalifikacje oraz intencję
pełnienia tego zadania;
2° ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek albo proboszcz lub szafarz jest zdania,
że słuszna przyczyna zaleca dopuszczenie wyjątku;
3° jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z
wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić;
4° jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej;
5° nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest.
§ 2. Ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z
chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.

 

 

 

Zostałam poproszona o zostanie matką chrzestną. Z radością się zgodziłam. Jednak podejrzewam, że mogę być w ciąży. Dodam, że jestem osobą wierzącą, razem z narzeczonym mamy zaplanowany ślub. Słyszałam o różnego rodzaju zabobonach, nie do końca w nie wierzę. Chciałabym wiedzieć, jak to wygląda z perspektywy Kościoła.

Basia

Bycie matką chrzestną to zaszczyt i zarazem zobowiązanie. Rodzice chrzestni wraz z rodzicami dziecka dbają o rozwój życia łaski, wypływającej ze chrztu św. Właśnie dlatego Kościół wymaga, aby chrzestni byli „głęboko wierzący, a także zdolni i gotowi służyć pomocą nowo ochrzczonemu, zarówno dziecku, jak dorosłemu, na drodze życia chrześcijańskiego. Ich misja jest prawdziwą funkcją eklezjalną” (KKK 1255).

Najważniejszym przymiotem matki chrzestnej jest więc głęboka i prawdziwa wiara. Ona nakazuje nam ufać Bogu i poszukiwać we wszystkim Jego woli. Stąd jedynie zdziwienie budzi wątpliwość związana z przesądnym przekonaniem o kolizji występującej pomiędzy byciem chrzestną a spodziewaniem się dziecka. Wiara jest nie do pogodzenia z przesądami, które należy stanowczo odrzucić, a podczas ceremonii chrztu św. publicznie wyrzec się zła i wszystkich jego spraw. Pan Bóg nie znosi kompromisów i nakazuje przez proroka Eliasza: „Jeżeli Jahwe jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!” (1 Krl 18, 21).

Na przeszkodzie w byciu matką chrzestną może jednak paradoksalnie stanąć właśnie spodziewanie się dziecka, i to nie ze względu na przesądy. Matka chrzestna to przewodniczka w wierze nie tylko od strony przekonań, ale nade wszystko praktyki. Z tego też względu trzeba postawić pytanie o kwalifikacje moralne do bycia chrzestną kogoś, kto planując ślub kościelny, żyje wbrew moralności chrześcijańskiej z narzeczonym. Choć Kodeks prawa kanonicznego, określając konieczne przymioty chrzestnych, nic nie wspomina wprost o takim przypadku, to mówi jednoznacznie, że chrzestnym może zostać osoba, która „prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić“ (kan. 874). Wspólne zamieszkanie bez sakrementu małżeństwa jest ewidentnie z wiarą niezgodne.

Pogrom bydgoski

Biuro parafialne

telefon
52-373.05.84

dyżur kapłana

środa
 
16.00 - 17.30

czwartek i piątek
 
10.00 - 12.30

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

sprawy przygotowania do małżeństwa
u ks. proboszcza

sprawy cmentarne i pogrzebowe
od poniedziałku do piątku od 10 do 12.30

Ksiądz Dyżurny

668-054-113

Inne dane

telefon
52-373.05.84

Konto Parafialne
PKO SA I O w Bydgoszczy Nr:59 1240 1183 1111 0010 0396 7341

Opoka.org.pl